به نقل از «خبرآنلاین»

چرا خشایار راد پیشنهاد بازی در «پلاک ۱۳» رد کرد؟

تاریخ انتشار: ۱ اسفند ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۴۰۵۷۶۱

خشایار راد معتقد است، «سریال های تلویزیون دچار اُفت کیفی شده اند و همین امر دلیل غیبت چندین ساله او در تلویزیون است.» او در عین حال می گوید که اگر کار خوبی پیشنهاد شود حتما قبول می کند.

این بازیگر که به گفته خودش اخیرا برای بازی در یک سریال ماه رمضانی طنز دعوت شده است، سپس با این پرسش مواجه شد که اساسا چه اتفاقی می‌افتد، بازیگری در یک مقطع زمانی در همه کارها دیده می شود و سپس تا مدت ها خبری از او نمی شود؟

راد در این زمینه توضیح داد: این اتفاق به دو دلیل برمی‌گردد؛ به عنوان مثال می‌گویند اگر در فلان کار از آقای حمید لولایی، خانم مریم امیرجلالی و خیلی از هنرمندان دیگر استفاده کنید، فلان قدر هزینه می شود ولی اگر آقا و خانم ایکس را بیاورید، فرضا ۵۰ تومان ارزان‌تر می‌شود، پس مسئله اقتصاد حاکم می‌شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

یک دلیل دیگر هم انتخاب گزینشی است. وقتی قرار است نقشی برای هنرمندی در نظر گرفته شود، مثلا پیشنهاد می دهند که بهتر است فلانی را جای فلان بازیگر بیاورید که این می شود نگاه سلیقه‌ای و ما می‌بینیم متاسفانه این اتفاق بسیار در تلویزیون می‌افتد.

او ادامه داد: آقای حمید لولایی از دوستان قدیم بنده هستند. اتفاقا اخیرا با هم صحبت می کردیم و او هم همین نقطه نظر را داشت و می گفت هنوز وقتی برای کاری دعوت می‌شویم دستمزدهای پنج سال پیش را پیشنهاد می دهند و متاسفانه تورم را در نظر نمی‌گیرند. من هم طبیعتا در تمام این سال‌ها برای بازی در تلویزیون پیشنهاد داشتم اما خودم قبول نکردم. زمانی هست هنرمندان بسیار کم کار می‌شوند و هر کاری را قبول می کنند، حتی اگر پنج روز هم سر کار باشند، می پذیرند تا فقط بیکار نمانند.

چرا دیگر با سعید آقاخانی کار نمی کنید؟

راد که در مقطعی حضور پررنگی در سریال‌های طنز سعید آقاخانی و رضا عطاران داشت، درباره اینکه آیا در این سال ها سعید آقاخانی از او دعوت به همکاری کرده است؟ پاسخ منفی داد و گفت: هیچ دعوتی از من نشده است. آنطور که شنیدم سعید آقاخانی برای تلویزیون مشغول کاری است که اتفاقا دوستی از من پرسید با شما تماس نگرفته اند که من گفتم خیر؛ در حالی که من زمانی در چهار ـ پنج سریال از کارهای ایشان حضور مستمر داشتم. همچنین در سریال‌های آقای عطاران. حالا می‌گوییم ایشان به سمت سینما رفته و در تلویزیون حضور ندارد اما سعید آقاخانی همچنان مشغول است اما روی چه حسابی از من دعوت نمی‌کند، خدا می داند.

بازیگر نقش «قرطاس» در سریال طنز «زندگی به شرط خنده» در ادامه اظهار کرد: این طبیعی است که منِ بازیگر دوست دارم باز هم در کارهای آقای آقاخانی حضور داشته باشم، اما اگر قرار باشد اتفاقی بیفتد باید خودشان دعوت کنند. من یک هنرمندم و دوست دارم در کارهای موفق با کارگردان‌هایی که ثابت شده هستند و سالها با آنها کار کردم، همکاری کنم. قطعا هر کارگردانی پیشنهاد بدهد اگر خوب باشد، حتماً قبول می کنم. اما من خودم که نمی توانم از خودم دعوت کنم. شخصی مثل سعید آقاخانی باید با خودش بگوید فلانی در چهار، پنج کار همراه من بوده، به نحو احسن وظایفش را انجام داده و کارش را بلد است و مردم هم به او گرایش دارند، ایشان باید تشخیص بدهند که من باشم یا خیر.

قصدمان پر کردن آنتن باشد، قطعا مخاطب نخواهیم داشت

بازیگر مجموعه های «خانه به دوش»، «متهم گریخت»، «ترش و شیرین» و «دزد و پلیس» سپس درباره اینکه چه پیشنهادی برای بهبود وضعیت تلویزیون به ویژه در حوزه کارهای کمدی دارید؟ تصریح کرد: هنرمندان طنز ما همان ها هستند، فیلمنامه های طنزمان هم همین طور؛ تقاضای تلویزیون هم اساسا انجام می‌شود. به اعتقاد من کسی که در رأس هرم است باید طنز را بشناسد و به مخاطب احترام بگذارد. مردم ما مدت‌هاست سریال کمدی خوب ندیده‌اند. متاسفانه توانایی، تجربه و تخصص این کار نیست و همین می‌شود که تلویزیون با اُفت مخاطب روبه رو می شود. اگر قصد ما از برنامه سازی فقط پر کردن آنتن باشد، قطعا مخاطب نخواهیم داشت.

این بازیگر در بخشی دیگر از صحبت‌هایش تاکید کرد: با توجه به شرایط روحی مردم، باید مجموعه های طنزمان را بیشتر از آثار درام و غمگین کنیم اما متاسفانه به این درخواست توجهی نمی شود.

مدتهاست سریال تماشا نمی‌کنم

راد در ادامه همین بحث در پاسخ به اینکه آیا این روزها سریال‌های تلویزیون را تماشا می‌کند؟ بیان کرد: راستش مدتهاست سریال های تلویزیون را تماشا نمی‌کنم. به عنوان مثال برای سریال «پلاک ۱۳» که فکر می کنم الان در حال پخش است، از من تقاضا کردند که حضور داشته باشم اما قبول نکردم چون می‌دانم فقط کارها را جمع کرده‌اند و کیفیت ها پایین آمده است. وقتی می‌بینیم چیزی دست گیر مخاطب نمی شود ـ چه درام، چه عاطفی و چه جنگی و طنز ـ هیچ کدام حرفی برای گفتن ندارند و فقط برای آنتن پرکردن، ساخته می شوند، من هم طبیعتا تماشا نمی کنم.

این بازیگر درباره دلیل استقبال مردم از مجموعه هایی چون «متهم گریخت» و «خانه به دوش» که بعد از سالها همچنان مخاطب دارند، اظهار کرد: در تکرار همین مجموعه‌ها مطالبی را دیدم و آنقدر نقطه‌نظرات خوبی از سوی مردم ارائه شد که واقعا قابل تامل است. مسئولی که در صداوسیما نشسته، اگر همین نقطه نظرات را بخواند شاید به نتایج خوبی برسد. به طور مثال درباره سریال های «خانه به دوش» یا «ترش و شیرین» اینگونه عنوان شده بود که حتی اگر صدها بار هم پخش شوند، باز هم نگاه می کنیم. به نظرم همین حرف پیشنهاد است، حتماً که نباید برای صداوسیما خط مشی تعیین کنیم. وقتی مخاطب می‌گوید فلان کار را صد بار هم نشان بدهید باز هم نگاه می کنیم، با زبان بی زبانی می گوید در همین راستا برای ما سریال بسازید! ولی گوش شنوا نیست. ما طنز های خوبی در گذشته داشتیم که متاسفانه دیگر تکرار نشدند.

مدام دنده عقب می رویم و «متهم گریخت» و «خانه به دوش» پخش می کنیم!

وی تاکید کرد: مسئولان اگر بخواهند می توانند شرایط را تغییر بدهند. مشکل ما این است که ما دنده عقب می رویم. مدام «متهم گریخت» و «خانه به دوش» را تکرار می کنیم. چه معنی می دهد؟ خوب مثل همین سریال‌ها را بسازید! بهتر از آنها را بسازید، چرا انقدر تکرار می‌کنید؟ وقتی ما توانایی داریم چرا نباید اقدام کنیم. ما هنرمندان تحصیلکرده زیادی در حوزه طنز داریم. هنرمندی مثل علیرضا خمسه که تحصیلکرده است، ایشان در کشور فرانسه درس بازیگری خوانده، چرا از حضورشان استفاده نمی‌کنیم؟ یا خانم شهره لرستانی، فوق لیسانس کارگردانی دارد، چرا از آنها استفاده نمی کنیم، آقای مجید صالحی نیز همینطور و خیلی‌های دیگر که ما از آنها بهره نمی گیریم. پس در اینجا باید بگوییم عزم جزمی برای جذب این عزیزان نیست.

راد در پایان این گفت وگو در پاسخ به اینکه کار کردن در تلویزیون را ترجیح می‌دهد یا شبکه نمایش خانگی؟ خاطرنشان کرد: حُسن شبکه نمایش خانگی این است که از همه لحاظ دستش کمی بازتر از تلویزیون است. در گذشته وقتی از من می‌پرسیدند، سینما را ترجیح می دهید یا تلویزیون؟ پاسخم قطعا تلویزیون بود چون مخاطب بیشتری داشت و الزاما مردم در بخش سینما باید اولا بلیت تهیه کنند و هزینه کنند و برنامه ریزی کنند اما تلویزیون اینگونه نیست، در خانه هایشان نشسته اند و فلان سریال را هم می بینند. در گذشته ترجیحم بیشتر تلویزیون بود، منتها الان مخاطب تلویزیون کم شده است و شبکه نمایش خانگی همان کار تلویزیون را با آزادی بیشتری انجام می‌دهد.

۵۸۵۸

کد خبر 1604713

منبع: خبرآنلاین

کلیدواژه: سریال ایرانی بازیگران سینما و تلویزیون ایران سعید آقاخانی خانه به دوش متهم گریخت مجموعه ها سریال ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۴۰۵۷۶۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بدهکاری سینما و تلویزیون به روز معلم

سهم مدیوم سینما در مورد پرداختن به شغل یا شخصیت معلم مانند دیگر مشاغل است و فیلم مشخصی که به این قشر مهم و ابعاد کاری و فعالیتی آن‌ها بپردازد به تعداد انگشت‌های یک دست هم نمی‌رسد. - اخبار رسانه ها -

به گزارش گروه رسانه‌های خبرگزاری تسنیم، پرداختن به کسوت و جایگاه معلم در آثار سینمایی و تلویزیونی طی چند دهه اخیر در کشورمان فراز و فرود‌های زیادی داشته، اما واقعیت این است که هر چقدر تلویزیون در این مسیر با تولید آثار متنوع عملکرد بهتری دارد، سینما کمتر اثر شاخصی با محوریت شخصیت معلمان داشته و صرفاً در برخی تولیداتش به عنوان یک کاراکتر پیش‌برنده قصه و درام خودنمایی کرده است. 

روز معلم برای خیلی‌ها مترادف با خاطرات نوستالژیک دوران مدرسه است. آثاری در سینما و تلویزیون پخش شده که کسوت معلمی را به اشکال مختلف نمایش دادند و ثبت کردند. از همین ابتدا باید این نکته را مورد توجه قرار داد که سینمای کشورمان برای گرامیداشت مقام معلم، اثر درخوری تولید نکرده است. البته در خصوص این کم‌کاری در سینما برخی معتقدند نفس غیرقابل پیش‌بینی بودن زمان اکران فیلم‌ها کمتر این اجازه را می‌دهد که در این رابطه اثری شکل بگیرد. اگرچه این جمله بیشتر بهانه است تا استدلال، ولی مسئولیت‌پذیری تلویزیون در این زمینه بیشتر از سینما بوده و گواه آن هم تولید سریال‌های متعددی است که به برخی از شاخص‌های آن اشاره می‌کنیم. 

معلمان در سریال‌های نوستالژیک

سریال «دبیرستان خضراء» ساخته اکبر خواجویی، محصول سال 1374 از جمله آثار تلویزیونی است که با محور قرار دادن رابطه معلمان با دانش‌آموزان برای بسیاری از مخاطبان خاطره‌سازی کرده است. هسته اصلی این سریال مدرسه دخترانه‌ای بود که با پی گرفتن دغدغه‌ها و مشکلات دانش‌آموزان دختر نوجوان سعی داشت مشکلات این گروه سنی را به تصویر بکشد. با این حال محوریت خاص قصه روی شخصیت شکیبه با بازی «آزیتا حاجیان» متمرکز است که سعی می‌کند ضمن برطرف کردن دغدغه‌های خاص این قشر از جامعه دانش‌آموزی با انجام فعالیت‌های مثبت و ثمربخش خود چهره‌ای مناسب برای مخاطب به نمایش بگذارد. 

سریال «قصه‌های مجید» به کارگردانی مرحوم کیومرث پوراحمد، محصول سال 1369 تلویزیون نیز یکی از خاطره‌انگیزترین سریال‌هاست که براساس کتابی با همین نام (قصه‌های مجید) از هوشنگ مرادی‌کرمانی ساخته شد. «قصه‌های مجید» روایتگر لحظه‌های کودکی یک نوجوان به نام مجید است که با مادربزرگش (بی‌بی) تنها در یک خانه قدیمی زندگی می‌کند. این سریال که در دهه 70 از تلویزیون پخش شد و همچنان هم از شبکه‌های مختلف سیما از جمله آی فیلم در حال بازپخش مجدد است در بخش‌های زیادی به اتفاقات و موضوعاتی می‌پردازد که برای شخصیت مجید در مدرسه رخ می‌دهد یا ریشه دارد که انصافاً بخش‌های خاطره‌انگیزی از سریال به نحوه تعامل و شیوه برخورد مسئولان مدرسه اعم از مدیر، ناظم و معلمان با دانش‌آموزان می‌پردازد. این سریال آنقدر مورد توجه مخاطبان و مدیران تلویزیون قرار گرفت که چهار ماجرای آن به چهار فیلم سینمایی تبدیل شد و روی آنتن شبکه‌های مختلف سیما رفت. 

سریال «بچه‌های مدرسه همت» به کارگردانی رضا میرکریمی، محصول سال 1376 تلویزیون هم یکی دیگر از این آثار است که محتوای آن درباره تعدادی دانش‌آموز است که در مدرسه شبانه‌روزی «همت» همزمان تحصیل و زندگی می‌کنند و هر بار با ماجرایی تازه روبه‌رو می‌شوند. سریال «مدرسه ما» به کارگردانی داریوش یاری، محصول سال 1388 هم درباره دانش‌آموزان یک مدرسه راهنمایی است که کار‌های دانش‌آموزان باعث ایجاد جنجال و مشکلاتی می‌شود. شخصیت «کیهان» با بازی علی اوسیوند، معلم جدید ادبیات است که در میانه سال تحصیلی جایگزین معلم دیگری می‌شود و با ورودش تغییرات مثبتی در مدرسه ایجاد می‌کند. سریال «مدرسه مادربزرگ‌ها» به کارگردانی غلامرضا رمضانی، تولید سال 1375 از جمله آثار تلویزیونی است که به بحث نهضت سوادآموزی می‌پردازد. قصه اصلی این سریال در مورد تعدادی خانم میانسال است که خانم معلم جوانی با بازی الهام پاوه‌نژاد دارند و در هر قسمت ماجرا‌های جالبی را به وجود می‌آورند. 

فیلم‌های انگشت‌شمار سینما

سهم مدیوم سینما در مورد پرداختن به شغل یا شخصیت معلم مانند دیگر مشاغل است و فیلم مشخصی که به این قشر مهم و ابعاد کاری و فعالیتی آن‌ها بپردازد به تعداد انگشت‌های یک دست هم نمی‌رسد. 

«جنگ اطهر» اولین اثر سینمایی پس از انقلاب است که در آن به معلم، مدرسه و دانش‌آموز پرداخته می‌شود. این فیلم یک سال پس از پیروزی انقلاب اسلامی به کارگردانی محمدعلی نجفی ساخته شد. این فیلم قصه آموزگار جوان و فداکاری به نام اطهر را روایت می‌کند که وارد مدرسه‌ای می‌شود و سعی می‌کند روابط دوستانه‌ای با شاگردانش برقرار کند. رابطه او با یکی از شاگردان به نام فتاح که وضع خانوادگی نامناسبی دارد بیشتر می‌شود. اطهر در تدارک اجرای یک نمایشنامه توسط دانش‌آموزان است، اما مدیر مدرسه مشکلاتی برای او فراهم می‌کند. اطهر می‌کوشد فتاح را با واقعیت‌های سیاسی و اجتماعی جامعه آشنا کند، اما جانش را بر سر هدفش می‌گذارد. 

«خانه دوست کجاست؟» عباس کیارستمی را که تولید سال 1365 است، می‌توان یکی از موفق‌ترین آثار سینمایی در این حوزه دانست که موفقیت‌های بین‌المللی بسیاری کسب کرد. این فیلم قصه پسربچه‌ای را روایت می‌کند که متوجه می‌شود دفتر دوستش را به اشتباه برداشته است. بنابراین از خانه بیرون می‌رود تا او را پیدا کند و دفتر را به او پس بدهد، اما راهی دشوار و دراز در پیش است و فرصتی اندک. کیارستمی در این فیلم به ترس دانش‌آموزان از تنبیه معلمان می‌پردازد. 

کارگردان‌های زیادی در مدیوم سینما تصویرگر معلمان بودند، اما تنها برخی از این سریال‌ها و فیلم‌ها در ذهن مخاطبان ماندگار شده‌اند. یکی از کارگردان‌هایی که بیشترین تعداد پرداخت به این قشر از جامعه را در کارنامه کاریش دارد، پوران درخشنده است. این بانوی فیلمساز کشورمان در بسیاری از آثارش کاراکتر معلم دیده می‌شود صرف‌نظر از خوب و بد یا درست و غلط بودن شخصیت‌پردازی که نسبت به آن‌ها صورت گرفته است. فیلم سینمایی «پرنده کوچک خوشبختی»، تولید سال 1366 به کارگردانی این بانوی فیلمساز کشورمان است که با نگاهی متفاوت به دنیای معلمان و دانش‌آموزان می‌پردازد. 

فیلم سینمایی «بمب؛ یک عاشقانه»، تولید سال 1396 نزدیک‌ترین تجربه سینما در پرداختن به این قشر با کارگردانی پیمان معادی است که قصه اصلی‌اش به دوران هشت سال دفاع مقدس و اوج بمباران‌ها مربوط می‌شود، اما بسیاری از سکانس‌های این فیلم در یک مدرسه می‌گذرد و به نوعی روایتگر وضعیت مدرسه‌ها و تحصیل در آن دوران است. 

با این حال به نظر می‌رسد هنوز فیلم شاخصی درباره مقام معلم در سینما ساخته نشده، در حالی که اهمیت این قشر در جامعه قابل کتمان نیست.

منبع: جوان

انتهای پیام/